Kinderen veranderen je leven. Dat is een feit. Hoeveel je leven verandert is per gezin, per kind, verschillend. En het is ook verschillend hoeveel je wilt dat je leven verandert, want ja, ik geloof dat je een keuze hebt.
Bij een eerste kindje is de verandering het grootst. Je was wellicht gewend om spontaan de deur uit te gaan, even een hapje te eten of een drankje te doen in de kroeg. Of gewoon last minute boodschappen doen en pas rond 21:00 uur aan het avondeten zitten. Niemand waar je rekening mee hoeft te houden, behalve je eventuele partner. Dat verandert als er een kleintje komt. Je dagelijkse ritme draait nu om voedingen en slaapjes, en spontaan de deur uit wordt een stukje ingewikkelder. Maar gelukkig zijn er nog steeds mogelijkheden.
Klaagzang
Natuurlijk zijn er veel zaken waar je geen invloed op hebt, zoals de gezondheid van je gezin of wanneer de tandjes en andere lastige situaties zich aandienen. Maar je kunt wel zelf kiezen hoe je omgaat met de tijd daaromheen. Ik heb vaak mensen gezien die volledig stoppen met hun eigen sociale leven als er een kleintje komt. En het merendeel hiervan maakt die keuze bewust, en voor de goede orde gaan we er wel even vanuit dat de kleine gezond is en geen speciale behoeftes heeft. Als je daar happy mee bent, dan kan ik daar ook alleen maar happy om zijn. Jammer vind ik het, als ik iemand steen en been hoor klagen over dat ze geen eigen sociaal leven meer hebben nu de kleine er is terwijl ze er zelf niets aan doen om dat sociale leven in stand te houden. In mijn ogen is dat niet nodig en ik vind het zelfs zonde dat je je leven zo laat beïnvloeden door klagen.
Het spontaan de deur uitgaan gaat er inderdaad vanaf, je moet oppas regelen en ik besef me heel goed hoe fortuinlijk wij zijn met zoveel lieve oppas mogelijkheden om ons heen. Dat maakt dat wij samen uit eten kunnen, een keer naar een feestje kunnen of zelfs een paar nachtjes op een minivakantie. Naast het op pad gaan zónder de jongens, nemen wij de kinderen ook vaak mee. Ze kunnen prima mee naar een kringverjaardag met taart en ook uit eten moet lukken. Natuurlijk voelen we ons weleens ongemakkelijk als er een keel opgezet wordt, want als de heren het ergens niet mee eens zijn dan horen we dat wel. Maar al met al gaat het prima. Zolang we rekening houden met hun voeding en slaapjes, gaan ze overal mee naartoe.
Ieder z’n ding
Er zijn ouders die dit anders doen en ik denk dat het heel mooi is dat we die keuze hebben. Iedereen gaat er anders mee om als er een kind komt, zowel qua werk als qua sociaal leven. Ik hoor vaak dat mensen respect hebben voor het feit dat ik fulltime werk en drie kinderen heb, waaronder twee baby’s. Dat is niet nodig en sterker nog, soms vind ik het oncomfortabel. Het is van mij, van ons, een bewuste keuze om ons leven in te richten zoals we dat doen. Hoeveel we werken, hoe vaak we samen op pad gaan en wanneer we de kinderen meenemen. Wij vinden het belangrijk dat we naast ouders ook nog gewoon een man en vrouw zijn. Die ook eigen wensen en behoeftes hebben, individueel en als partners.
Balans
Een paar weken geleden had ik een oud-collega aan de telefoon en we spraken over dit onderwerp. Dat het voor ons belangrijk is om ons sociale leven niet helemaal stop te zetten met kinderen. En dat je kinderen mee kunt nemen, maar dat het ook oké is als je ervoor kiest om een keer zonder kinderen op pad te gaan. Zij vertelde dat ze iemand wel eens heeft horen zeggen dat kinderen een aanvulling zijn op haar leven, en geen invulling. Daar kan ik me alleen maar bij aansluiten, met de toevoeging dat iedereen zelf de keuze heeft om deze balans te vinden.
Hoe mooi is dat?
Je hebt het weer mooi onder woorden gebracht. Ik heb in de loop van de jaren ook gemerkt dat er ouders zijn die het heel moeilijk vinden de zorg even uit handen te geven aan zelfs hun eigen ouders of schoonouders. Ja echt, ik had een collega die zei dat ze de kinderen wel toevertrouwde aan haar eigen ouders maar beslist niet aan haar schoonouders. Ik viel bijna van mijn stoel! Ik vroeg haar meteen: “hoe denk je dat je partner groot is geworden?” Ik vond het ook voor haar partner pijnlijk. Om maar even aan te geven hoe nieuwbakken ouders hun sociale leven al met dit soort futiliteiten laten doodbloeden. Terwijl de bonding met opa’s en oma’s zo juist versterkt kunnen worden. Zij blij, jullie blij en de kinderen ook blij. En wat betreft uit eten gaan met de kids, zolang je beseft dat je met hen nog even niet naar een sterren restaurant kan gaan is elk ander restaurant een goed alternatief 😉
Sterren restaurants bewaren we liever voor een avondje uit zonder kids 😉 . Inderdaad wonderlijk hoe sommige mensen reageren. Aan de andere kant is het ook prima dat iedereen er zelf een keuze in kan maken. Zolang de keuze maar in goed overleg tussen de ouders gemaakt word natuurlijk!