Sinds een paar weken gaan we met Annabel naar muziekles. Muziek op schoot is speciaal voor kindjes tussen één en twee jaar oud en bestaat uit drie kwartier liedjes zingen, klappen, dansen en met attributen schudden (en gooien). Het is een waar feestje om die mini mensjes te zien heupwiegen, meezingen (oke, brabbelen) en samba shaken.

Natuurlijk zou ik graag zeggen dat Annabel de muzikale genen van haar vader heeft geërfd, maar het is nog veel te vroeg om daar iets van te zeggen. Bovendien kun je tien dreumesjes naast elkaar zetten met muziek aan en de kans is groot dat er negen staan te dansen, terwijl nummer tien ergens in een hoekje in zijn neus staat te peuteren of aan het raam staat te likken. Kinderen dansen nog voor ze kunnen lopen, muzikale vader of niet.

Ctrl-C Ctrl-V
Toch lijkt de gemiddelde ouder in het doorsnee gedrag van zijn of haar dreumesje een exacte kopie van de genen te bespeuren. Speelt je kind graag met boekjes, is het vast net zo’n boekenwurm als mama. En als je mini meer interesse toont in zijn auto dan zijn voetbal, kijkt hij later vast graag de TT mee met papa, in plaats van dat hij wil gaan voetballen.

Opa en oma doen daar, in ons geval, enthousiast aan mee. De oogopslag is onmiskenbaar die van papa en de stembanden klinken verdacht veel zoals die van mama. Als je goed kijkt, staat papa zijn handtekening onder haar loopje en het duurt vast niet lang voor ze begint te kletsen als haar moeder. Zo maar een greep uit de trekjes die Annabel vertoont, die schijnbaar dus veel weg hebben van ondergetekende en haar lief.

Maar das logisch
Het lijkt me nogal wiedes dat een kind trekken van zijn of haar ouders vertoont. Of dat nou in het gedrag of het uiterlijk is, de kans is groot dat je dat kuiltje in je kin, de kleur van je ogen of je perfectionistische inborst een gevolg is van de mix tussen je paps en mams. En natuurlijk is het leuk om daarover te grappen en grollen.

Maar ondanks dat een hoop mensen de (niet geheel ongefundeerde) aanname doen dat Annabel haar getetter van mij heeft, blijk ik vroeger een heel kalm en rustig meisje te zijn geweest. En haar onbedwingbare behoefte om op het toetsenbord van mijn laptop te rammen zal al net zomin te maken hebben met haar ambitie om later te gaan bloggen, maar komt vooral voort uit de drang om herrie te maken.

Zou miss mini dan zowaar haar eigen karaktertje aan het ontwikkelen zijn? Of zich gewoon als een dreumesje gedragen?

Zusje van
Een groot deel van mijn leven stond ik bekend als ‘zusje van’. Hoewel ik natuurlijk het zusje van mijn broers ben, stond ik veel liever bekend om mijn eigen kwaliteiten en eigenaardigheden. Dat wil ik Annabel ook meegeven.

Wees jezelf. Doe je ding. Maak je niet druk om wat mensen van je vinden, op wie zij zeggen dat je lijkt of welke toekomst voor je wordt voorspeld. Voel je vrij om te tetteren, te dansen en te spelen wanneer je wilt. Ontwikkel je eigen loopje (dat liever dan die van mama), koester je temperament, en als je ogen (net als die van je vader) net zo lief blijven staan als ze nu doen gaan ze je nog veel brengen in het leven.

Kies, leef, ontdek en ontwikkel. Of je wilt drummen net als papa, wilt schrijven net als mama of liever gaat timmeren zoals je ooms (wat handig zou zijn tijdens de klusprojecten in huis en de huidige linkerhanden). Of je nu wel of niet op ons lijkt, van je houden doen we toch wel.

Zelfs als dat betekent dat je zaterdag tijdens de muziekles je snot aan de tamboerijn staat af te vegen.