Vandaag was de laatste schooldag voor onze oudste. Rond half twee liep ik richting het schoolplein en er kwamen al heel veel blijde gezichtjes op mij af gerend. Allemaal kinderen die vol enthousiasme “Fijne vakantie” roepen en naar hun ouders rennen, want de zomervakantie kan eindelijk beginnen!

Ineens zie ik uit het schoolgebouw een bekend blond ventje lopen, met hangende schouder en een sip gezicht. Niet blij zwaaien en naar me toe rennen, maar naar me toe slenteren met het sippe gezicht. Zodra hij bij me was, barstte hij in tranen uit. Die zag ik niet aankomen kan ik je vertellen.

Wat blijkt? Hij vond het dit jaar zo leuk in groep 3, dat hij het jammer vindt dat het nu vakantie is. Hij had graag nog een dag, of liever nog een weekje, langer van groep 3 en deze juf willen genieten. Hij is zo gek op school dat hij verdrietig is dat het schooljaar voorbij is. Ik wist dat hij school leuk vond, maar deze tranen kwamen toch wel onverwachts.

Gelukkig konden de juf en ik hem snel troosten. Hij gaat allemaal hele leuke dingen doen in de vakantie en na de vakantie krijgt hij in groep 4 ook weer hele leuke juffen. En mocht hij deze juf en zijn klas nog missen, dan mag hij altijd even langskomen heeft de juf gezegd.

Ik ben benieuwd of hij er in de tweede van het voortgezet onderwijs nog zo over denkt. Voorlopig geniet ik maar van zijn enthousiasme voor school, je weet nooit wanneer dat omslaat.

En nu.. een fijne vakantie! Oh nee, ik moet nog gewoon werken. Zat ik nog maar op school 😉